Σάλο προκαλεί ένα video, που έχει αναρτηθεί στο Facebook, στο οποίο απεικονίζεται ένα νεαρό κορίτσι να πετάει νεογέννητα ζωντανά κουτάβια, που κλαίνε, σε ένα ποτάμι!
Δυστυχώς, άγνωστο παραμένει σε ποια χώρα έγινε αυτή η αποτρόπαια πράξη, ενώ οι φιλόζωοι έχουν κινητοποιηθεί, για να εντοπίσουν τη μικρή που γελά τη στιγμή που πράττει το δολοφονικό έργο της. Πώς μπορεί ένα παιδί να φτάσει σε αυτό το σημείο; Τι το κατάντησε έτσι;
Δείτε το βίντεο: http://www.adespoto.tv/watch_video.php?v=f2f8c2b6e441410
Τρίτη 31 Αυγούστου 2010
Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010
Νεκρό δελφίνι εντοπίστηκε από Μεσολογγίτες ψαράδες
Νεκρό εντοπίστηκε πριν λίγες ημέρες ένα από τα πανέμορφα δελφίνια που με την χάρη και τους περίτεχνες κινήσεις στο νερό είχαν εντυπωσιάσει τους λουόμενους στις παραλίες του Μεσολογγίου.
Οι αλιείς της Κλείσοβας μετά από έλεγχο που πραγματοποιούσαν στην θαλάσσια περιοχή του πατραϊκού κόλπου, ανέσυραν νεκρό ένα από αυτά και αμέσως ειδοποίησαν το λιμεναρχείο Μεσολογγίου και την εθελοντική ομάδα έρευνας και διάσωσης που περιπολούσε με σκάφος στην περιοχή για επιτόπιο έλεγχο.
Τα ακριβή αίτια θανάτου δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμη, όμως υπάρχουν ενδείξεις για ανθρώπινο χέρι. thebest.gr
Οι αλιείς της Κλείσοβας μετά από έλεγχο που πραγματοποιούσαν στην θαλάσσια περιοχή του πατραϊκού κόλπου, ανέσυραν νεκρό ένα από αυτά και αμέσως ειδοποίησαν το λιμεναρχείο Μεσολογγίου και την εθελοντική ομάδα έρευνας και διάσωσης που περιπολούσε με σκάφος στην περιοχή για επιτόπιο έλεγχο.
Τα ακριβή αίτια θανάτου δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμη, όμως υπάρχουν ενδείξεις για ανθρώπινο χέρι. thebest.gr
Σάββατο 28 Αυγούστου 2010
Οι πελαργοί θύματα ηλεκτροπληξίας
Το εντυπωσιακό πέρασμα των πελαργών από το Σούνιο ξεκίνησε και εφέτος. Κάθε Αύγουστο, κατά το μακρύ ταξίδι της φθινοπωρινής μετανάστευσης, το νοτιότερο άκρο της Αττικής αποτελεί έναν από τους κύριους σταθμούς αυτών των εντυπωσιακών πτηνών. Πολλά όμως από αυτά σκοτώνονται στα ηλεκτροφόρα καλώδια. Πέρυσι τέτοια εποχή 80 πελαργοί πέθαναν από ηλεκτροπληξία στην περιοχή Χάρακα Σουνίου. «Ακόμη περιμένουμε από τη ΔΕΗ να προχωρήσει στις απαραίτητες παρεμβάσεις στην περιοχή, ώστε να μην έχουμε εφέτος ανάλογο περιστατικό με το περυσινό, μιας και η επιχείρηση είχε δεσμευτεί ότι θα επιληφθεί του θέματος» λέει η κυρία Ρούλα Τρίγκου από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Συνήθως τα πουλιά πλησιάζουν στην Αττική από την πλευρά του Σουνίου και προσγειώνονται στις κολόνες της ΔΕΗ για να ξεκουραστούν. Οταν πνέουν ισχυροί άνεμοι έρχονται σε επαφή με τα ηλεκτροφόρα καλώδια και σκοτώνονται. «Πέρυσι περισυλλέξαμε περί τους 80 νεκρούς πελαργούς σε μια περιοχή ακτίνας δύο χιλιομέτρων. Στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν νεαρά πουλιά» επισημαίνει η κυρία Τρίγκου. Με δεδομένο ότι στη χώρα μας φωλιάζουν λιγότερα από 2.000 ζευγάρια πελαργών μόνο στο Σούνιο αφανίστηκε περίπου το 2% του πληθυσμού τους.
Η φθινοπωρινή μετανάστευση είναι μια πολύ μακρά χρονική περίοδος, που ξεκινά στα τέλη του Ιουνίου αλλά το κύριο πέρασμα γίνεται τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο και ολοκληρώνεται τις τελευταίες εβδομάδες του Νοεμβρίου. Παρ΄ όλα αυτά, υπάρχουν και αργοπορημένοι ταξιδιώτες οι οποίοι αναχωρούν στις αρχές ή στα μέσα Δεκεμβρίου.
Ολη αυτή την περίοδο οι κίνδυνοι για όλα τα μεταναστευτικά είδη είναι πολλοί. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, το φαινόμενο της ηλεκτροπληξίας αποτελεί μια σημαντική απειλή. «Δεν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο» σημειώνει η κυρία Τρίγκου. Στην ευρύτερη περιοχή των Λεγρενών και στη νησίδα του Πατρόκλου παρατηρούνται ανάλογα περιστατικά σχεδόν κάθε χρόνο.
Η συγκεκριμένη περιοχή έχει χαρακτηριστεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας για την ορνιθοπανίδα και προστατεύεται από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία. Σύμφωνα με τα δεδομένα της Ορνιθολογικής αποτελεί σημαντικό μεταναστευτικό πέρασμα. Τόσο κατά την εαρινή όσο και κατά τη φθινοπωρινή περίοδο παρατηρούνται εκεί πολλά προστατευόμενα είδη πουλιών. Γι΄ αυτό απαιτείται η λήψη άμεσων μέτρων από τη ΔΕΗ, τα οποία πρέπει να σχετίζονται τόσο με τη χωροθέτηση όσο και με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των στύλων και των πυλώνων έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες μελλοντικών περιστατικών ηλεκτροπληξίας.
Τα πουλιά κινδυνεύουν περισσότερο τη νύχτα, όταν η μειωμένη ορατότητα συνδυάζεται με τη μικρή ευελιξία των μεγαλόσωμων ειδών. Ιδιαίτερα ευάλωτα είδη είναι οι πελαργοί, οι κύκνοι, οι ερωδιοί και πολλά αρπακτικά πτηνά. Οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος, εκτός από άμεση θανάτωση, προκαλούν κατακερματισμό και απώλεια σημαντικών βιοτόπων τροφοληψίας της ορνιθοπανίδας. Γι΄ αυτό οι ειδικοί συνιστούν να εξαιρεθεί η εγκατάστασή τους από περιοχές στις οποίες μεγάλοι αριθμοί πουλιών πετούν σε χαμηλό ύψος, όπως επίσης και από Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά ή Ζώνες Ειδικής Προστασίας, στις οποίες συναντώνται ιδιαίτερα ευάλωτα είδη.
Το μοναδικό νησί όπου φωλιάζουν: Λέσβος.
Το ψηλότερο μέρος που προτιμούν: χωριό Λευκώνας (900 μέτρα)
στη Μικρή Πρέσπα.
Πότε έρχονται και φεύγουν: φτάνουν στα μέσα Μαρτίου και αρχίζουν να φεύγουν μετά τις 15 Αυγούστου.
Κοινωνική ζωή: κοσμοπολίτικα πουλιά προτιμούν τα θερμά μέρη.
Τροφή: μικρά τρωκτικά, ψάρια, φίδια, σκουλήκια, ακρίδες και έντομα.
Ζουν: σε κολόνες της ΔΕΗ, στέγες, καμινάδες, καμπαναριά, ψηλά δέντρα. Χτίζουν τη φωλιά τους: περίπου σε οκτώ ημέρες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Συνήθως τα πουλιά πλησιάζουν στην Αττική από την πλευρά του Σουνίου και προσγειώνονται στις κολόνες της ΔΕΗ για να ξεκουραστούν. Οταν πνέουν ισχυροί άνεμοι έρχονται σε επαφή με τα ηλεκτροφόρα καλώδια και σκοτώνονται. «Πέρυσι περισυλλέξαμε περί τους 80 νεκρούς πελαργούς σε μια περιοχή ακτίνας δύο χιλιομέτρων. Στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν νεαρά πουλιά» επισημαίνει η κυρία Τρίγκου. Με δεδομένο ότι στη χώρα μας φωλιάζουν λιγότερα από 2.000 ζευγάρια πελαργών μόνο στο Σούνιο αφανίστηκε περίπου το 2% του πληθυσμού τους.
Η φθινοπωρινή μετανάστευση είναι μια πολύ μακρά χρονική περίοδος, που ξεκινά στα τέλη του Ιουνίου αλλά το κύριο πέρασμα γίνεται τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο και ολοκληρώνεται τις τελευταίες εβδομάδες του Νοεμβρίου. Παρ΄ όλα αυτά, υπάρχουν και αργοπορημένοι ταξιδιώτες οι οποίοι αναχωρούν στις αρχές ή στα μέσα Δεκεμβρίου.
Ολη αυτή την περίοδο οι κίνδυνοι για όλα τα μεταναστευτικά είδη είναι πολλοί. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ειδικούς, το φαινόμενο της ηλεκτροπληξίας αποτελεί μια σημαντική απειλή. «Δεν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο» σημειώνει η κυρία Τρίγκου. Στην ευρύτερη περιοχή των Λεγρενών και στη νησίδα του Πατρόκλου παρατηρούνται ανάλογα περιστατικά σχεδόν κάθε χρόνο.
Η συγκεκριμένη περιοχή έχει χαρακτηριστεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας για την ορνιθοπανίδα και προστατεύεται από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία. Σύμφωνα με τα δεδομένα της Ορνιθολογικής αποτελεί σημαντικό μεταναστευτικό πέρασμα. Τόσο κατά την εαρινή όσο και κατά τη φθινοπωρινή περίοδο παρατηρούνται εκεί πολλά προστατευόμενα είδη πουλιών. Γι΄ αυτό απαιτείται η λήψη άμεσων μέτρων από τη ΔΕΗ, τα οποία πρέπει να σχετίζονται τόσο με τη χωροθέτηση όσο και με τα τεχνικά χαρακτηριστικά των στύλων και των πυλώνων έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες μελλοντικών περιστατικών ηλεκτροπληξίας.
Τα πουλιά κινδυνεύουν περισσότερο τη νύχτα, όταν η μειωμένη ορατότητα συνδυάζεται με τη μικρή ευελιξία των μεγαλόσωμων ειδών. Ιδιαίτερα ευάλωτα είδη είναι οι πελαργοί, οι κύκνοι, οι ερωδιοί και πολλά αρπακτικά πτηνά. Οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος, εκτός από άμεση θανάτωση, προκαλούν κατακερματισμό και απώλεια σημαντικών βιοτόπων τροφοληψίας της ορνιθοπανίδας. Γι΄ αυτό οι ειδικοί συνιστούν να εξαιρεθεί η εγκατάστασή τους από περιοχές στις οποίες μεγάλοι αριθμοί πουλιών πετούν σε χαμηλό ύψος, όπως επίσης και από Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά ή Ζώνες Ειδικής Προστασίας, στις οποίες συναντώνται ιδιαίτερα ευάλωτα είδη.
Τα πουλιά στην Ελλάδα
Συχνάζουν: στους νομούς Σερρών, Θεσσαλονίκης, Εβρου, Κιλκίς και Λαρίσης. Γενικώς παρατηρούνται σε περιοχές βορειότερα του Νομού Φθιώτιδας. Το μοναδικό νησί όπου φωλιάζουν: Λέσβος.
Το ψηλότερο μέρος που προτιμούν: χωριό Λευκώνας (900 μέτρα)
στη Μικρή Πρέσπα.
Πότε έρχονται και φεύγουν: φτάνουν στα μέσα Μαρτίου και αρχίζουν να φεύγουν μετά τις 15 Αυγούστου.
Κοινωνική ζωή: κοσμοπολίτικα πουλιά προτιμούν τα θερμά μέρη.
Τροφή: μικρά τρωκτικά, ψάρια, φίδια, σκουλήκια, ακρίδες και έντομα.
Ζουν: σε κολόνες της ΔΕΗ, στέγες, καμινάδες, καμπαναριά, ψηλά δέντρα. Χτίζουν τη φωλιά τους: περίπου σε οκτώ ημέρες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Ο ανθρώπινος νόμος της ζούγκλας...
Από το Στραβόξυλο
Στην Ελλάδα του 2010 υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα για να αγανακτήσει και να ντραπεί κάποιος, που ίσως το παρακάτω θέμα να φανεί εντελώς ασήμαντο. Ασήμαντο σε μια κοινωνία που ζει στο φόβο, στο άγχος, στην οργή, στη λαμογιά. Σε μια κοινωνία που σιγά σιγά μετατρέπεται σε ζούγκλα και που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως ζώα.
Και βέβαια σε μια τέτοια κοινωνία τι ευαισθησία να περιμένει κάποιος για τα ίδια τα ζώα; «Καμία» είναι η «αυτονόητη» απάντηση… Γι αυτό και στην Ελλάδα του 2010 ένας θηροφύλακας με ευαισθησία, που βρήκε ένα τραυματισμένο ζαρκάδι στην Πτολεμαϊδα, δεν μπόρεσε να βρει καμία «αρμόδια» αρχή να το βοηθήσει…
Το δασαρχείο Κοζάνης δήλωσε αναρμόδιο, η Κτηνιατρική Υπηρεσία Καστοριάς δήλωσε ανήμπορη και η Κτηνιατρική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου δήλωσε ότι απολυμαίνεται και δεν δύναται…
Στην Ελλάδα του 2010 κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει ούτε ένα τραυματισμένο ζαρκάδι… Γιατί στην Ελλάδα του 2010 κανείς δεν θέλει να θυμάται ότι ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται από το πώς αντιμετωπίζει τα παιδιά, τους φυλακισμένους και τα ζώα…
www.topontiki.gr
Στην Ελλάδα του 2010 υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα για να αγανακτήσει και να ντραπεί κάποιος, που ίσως το παρακάτω θέμα να φανεί εντελώς ασήμαντο. Ασήμαντο σε μια κοινωνία που ζει στο φόβο, στο άγχος, στην οργή, στη λαμογιά. Σε μια κοινωνία που σιγά σιγά μετατρέπεται σε ζούγκλα και που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως ζώα.
Και βέβαια σε μια τέτοια κοινωνία τι ευαισθησία να περιμένει κάποιος για τα ίδια τα ζώα; «Καμία» είναι η «αυτονόητη» απάντηση… Γι αυτό και στην Ελλάδα του 2010 ένας θηροφύλακας με ευαισθησία, που βρήκε ένα τραυματισμένο ζαρκάδι στην Πτολεμαϊδα, δεν μπόρεσε να βρει καμία «αρμόδια» αρχή να το βοηθήσει…
Το δασαρχείο Κοζάνης δήλωσε αναρμόδιο, η Κτηνιατρική Υπηρεσία Καστοριάς δήλωσε ανήμπορη και η Κτηνιατρική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου δήλωσε ότι απολυμαίνεται και δεν δύναται…
Στην Ελλάδα του 2010 κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει ούτε ένα τραυματισμένο ζαρκάδι… Γιατί στην Ελλάδα του 2010 κανείς δεν θέλει να θυμάται ότι ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται από το πώς αντιμετωπίζει τα παιδιά, τους φυλακισμένους και τα ζώα…
www.topontiki.gr
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Συνελήφθη 72χρονος για τη θανάτωση δέκα σκυλιών στη Νάουσα
Θεσσαλονίκη
Aπίστευτη απανθρωπιά κατηγορείται ότι έδειξε ένας 72χρονος στη Νάουσα, θανατώνοντας δέκα σκυλιά που φρόντιζε 59χρονη σε ιδιόκτητο περιφραγμένο χώρο.
Ο 72χρονος παραπέμπεται στον εισαγγελέα κατηγορούμενος για παράβαση του νόμου περί ζωοκτονίας.
Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010
«Ήταν μία πλάκα» λέει τώρα η Βρετανίδα που πέταξε μία γάτα στα σκουπίδια (Βίντεο)
Κατάπληκτη για την εκστρατεία που ξεκίνησε εναντίον της στο Internet μετά τη μετάδοση του σχετικού βίντεο δηλώνει η Βρετανίδα που πέταξε μια γάτα στα σκουπίδια.
Η 45χρονη Μέρι Μπέιλ, υπάλληλος τράπεζας, που διαμένει στο Κόβεντρι, στην κεντρική Αγγλία, εξηγεί ότι έριξε τη γάτα στα σκουπίδια «για να κάνει μια πλάκα» και ότι δεν καταλαβαίνει «γιατί αυτό προκάλεσε τόσο θόρυβο». «Πρόκειται μόνο για μια γάτα», δηλώνει στη Sun η Βρετανίδα η οποία δέχεται απειλές από υπέρμαχους των δικαιωμάτων των ζώων.
Η Μπέιλ δήλωσε στη Sun ότι ο κόσμος «αντέδρασε υπερβολικά» σε αυτό που έκανε και επεσήμανε ότι είδε τη γάτα την ώρα που περπατούσε επιστρέφοντας από τη δουλειά της και ότι άρχισε να τη χαϊδεύει. Μετά «δεν ξέρω τι με έπιασε, αλλά σκέφτηκα ξαφνικά ότι θα ήταν αστείο να τη βάλω στα σκουπίδια που βρισκόντουσαν ακριβώς δίπλα μου».
Η γάτα, η οποία ονομάζεται Λόλα, παρέμεινε κλεισμένη στον πλαστικό κάδο απορριμμάτων, στον οποίο την έριξε η Μπέιλ, για περίπου 15 ώρες προτού οι ιδιοκτήτες της Ντάριλ και Στέφανι Μαν μπορέσουν να τη βρουν αφού άκουσαν τα νιαουρίσματά της.
Οι Μαν ανακάλυψαν τι συνέβη στη γάτα τους βλέποντας το βίντεο που είχε τραβήξει μια κάμερα που βρίσκεται μπροστά από το σπίτι τους και αγανακτισμένοι αποφάσισαν να το μεταδώσουν στο Internet.
Η 45χρονη Μέρι Μπέιλ, υπάλληλος τράπεζας, που διαμένει στο Κόβεντρι, στην κεντρική Αγγλία, εξηγεί ότι έριξε τη γάτα στα σκουπίδια «για να κάνει μια πλάκα» και ότι δεν καταλαβαίνει «γιατί αυτό προκάλεσε τόσο θόρυβο». «Πρόκειται μόνο για μια γάτα», δηλώνει στη Sun η Βρετανίδα η οποία δέχεται απειλές από υπέρμαχους των δικαιωμάτων των ζώων.
Η Μπέιλ δήλωσε στη Sun ότι ο κόσμος «αντέδρασε υπερβολικά» σε αυτό που έκανε και επεσήμανε ότι είδε τη γάτα την ώρα που περπατούσε επιστρέφοντας από τη δουλειά της και ότι άρχισε να τη χαϊδεύει. Μετά «δεν ξέρω τι με έπιασε, αλλά σκέφτηκα ξαφνικά ότι θα ήταν αστείο να τη βάλω στα σκουπίδια που βρισκόντουσαν ακριβώς δίπλα μου».
Η γάτα, η οποία ονομάζεται Λόλα, παρέμεινε κλεισμένη στον πλαστικό κάδο απορριμμάτων, στον οποίο την έριξε η Μπέιλ, για περίπου 15 ώρες προτού οι ιδιοκτήτες της Ντάριλ και Στέφανι Μαν μπορέσουν να τη βρουν αφού άκουσαν τα νιαουρίσματά της.
Οι Μαν ανακάλυψαν τι συνέβη στη γάτα τους βλέποντας το βίντεο που είχε τραβήξει μια κάμερα που βρίσκεται μπροστά από το σπίτι τους και αγανακτισμένοι αποφάσισαν να το μεταδώσουν στο Internet.
Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
Οι «γητευτές» της Σκύρου
Της ΣΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΔΕΑ
«Είναι υπάκουα και σοφά με το δικό τους τρόπο, έχουν κατανόηση και ευαισθησία όπως οι γυναίκες αλλά και την αθωότητα ενός μικρού παιδιού. Τα άλογα διδάσκουν ειλικρίνεια και αυτό μας βοηθάει ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι».
Κάπως έτσι, ο διάσημος Αμερικανός «γητευτής των αλόγων» Φράνκλιν Λέβινσον περιγράφει τη σχέση του ανθρώπου με αυτό το υπέροχο είδος του ζωικού βασιλείου σε μία από τις συνεντεύξεις του.
Αποψη που ενστερνίζονται και οι «εν δυνάμει Σκυριανοί γητευτές» κάτοικοι πλέον της μυστηριακής -γεμάτης από ήρεμα βουνά και εξωκλήσια- Σκύρου που αφιερώνουν «ευλαβικά» τη ζωή τους στα σκυριανά και όχι μόνο άλογα. Αλλωστε η ιστορία του νησιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το όμορφο αυτό δώρο της μητέρας φύσης, που οι ρίζες του κρατούν από την αρχαιότητα.
Επισκεφθήκαμε τo νησί και ταξιδέψαμε στον κόσμο των σκυριανών αλόγων μέσα από την «τρυφερή ματιά τριών ανθρώπων» του Νίκου Κρητικού (προέδρου της Ενωσης Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου, της Αμάντα Σίμπσον εκπαιδεύτριας Ιππασίας και του Μανώλη Μαλαματίνη, ενός «μοναχικού κάουμποη» -όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του- που μέσω του ιπποτουρισμού, διατηρεί ζωντανό το όνειρό του «να καλπάζει αγέρωχα μαζί με οικογένειες και μικρά παιδιά στο βουνό».
Ονειρο ζωής
Μεγαλωμένος στην Αθήνα, παιδί της πόλης, με σπουδές στη γεωπονική σχολή έχοντας την ειδικότητα του ζωοτέχνη, ο Νίκος Κρητικός το 2006 παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Μαζί με την οικογένειά του αφήνει την πολύβουη πρωτεύουσα και την διαμόρφωση κήπων -επαγγελματική έως τότε ενασχόλησή του- και εγκαθίσταται μόνιμα στη Σκύρο, έχοντας ένα όνειρο: τη διατήρηση και φροντίδα των υπό εξαφάνιση σκυριανών αλόγων.
Ενα όνειρο που φώλιαζε για πολλά χρόνια μέσα του, «από τότε που ήταν ακόμη παιδί» όπως μας διηγείται. «Οταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου, σκυριανή στην καταγωγή, είχε ένα σπίτι στο νησί όπου περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές Ο γείτονάς μας εκείνη την εποχή είχε ένα σκυριανό άλογο μαζί με άλλα ζώα, οπότε εγώ αντί να πηγαίνω βόλτες ή να παίζω με τα υπόλοιπα παιδάκια επέλεγα να περνάω τον περισσότερο χρόνο μου με το άλογο και τα υπόλοιπα ζωάκια. Τότε λοιπόν είπα ότι αυτό που θα επιθυμούσα να κάνω στη ζωή μου ήταν να γυρίσω κάποια μέρα στη Σκύρο, να ζήσω για πάντα εδώ και να έχω το δικό μου άλογο. Οπως συνέβη δηλαδή, με τη διαφορά ότι πλέον έχω επτά αντί για ένα».
Η ίδρυση της Ενωσης Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου ακολουθεί μετά από λίγους μήνες, τον Ιούνιο του 2006, με μέλη φυσικά και νομικά πρόσωπα που έχουν σκυριανά αλογάκια από όλη την Ελλάδα και βασικό στόχο την καταγραφή, τήρηση γενεαλογικού βιβλίου, διάσωση και προώθηση της εν γένει ανάπτυξης των σκυριανών αλόγων.
Σε αυτό βοήθησε και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μέσω δύο επιδοτούμενων προγραμμάτων – δράσεων. «Το 2006 είχαμε καταγράψει στο νησί 101 άλογα, τώρα με τη δημιουργία του συλλόγου φθάσαμε αισίως τα 180, σχεδόν διπλασιάστηκε ο αριθμός τους» επισημαίνει ο κ. Κρητικός. Και σίγουρα δεν ήταν εύκολη υπόθεση αν αναλογιστεί κανείς ότι τα περισσότερα απ αυτά ζουν ελεύθερα στο όρος Κόχυλα, για τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο. Εκεί στο βουνό γινόταν και η ελεύθερη αναπαραγωγή τους, σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια που ελέγχεται, προκειμένου να επιτευχθεί η αύξηση και διατήρηση του πληθυσμού τους.
Οπως μας εξήγησε ο κ. Κρητικός… «οι Σκυριανοί τα άφηναν ελεύθερα το χειμώνα στο βουνό για να βρουν τροφή και να ζήσουν στο φυσικό βιότοπό τους έως ότου επιστρέψουν και πάλι πίσω τους θερινούς μήνες για να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά σε γεωργικές εργασίες καθώς τα συγκεκριμένα άλογα δεν ενδείκνυνται για ιπποτουρισμό ή ιππασία ενηλίκων μια και το βάρος που μπορεί να σηκώσουν είναι κατά προσέγγιση 50 κιλά».
Η γέννηση ενός σκυριανού αλόγου και η καταγραφή του δεν είναι απλή υπόθεση, αναφέρει ο Θανάσης Δαλακλίδης, γεωπόνος, υπάλληλος της ένωσης: «Από τη στιγμή που γεννιέται ένα σκυριανό άλογο εκριζώνουμε τρίχες και τις στέλνουμε στη Σκωτία σε ένα εξειδικευμένο κέντρο προκειμένου να καθοριστεί επακριβώς η ταυτότητά του (DNA), πιστοποιείται εγγράφως για να ακολουθήσει η καταγραφή του στο γενεαλογικό βιβλίο ώστε να ελεγχθεί μελλοντικά και η αναπαραγωγή του».
Η Ενωση ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία αναπαραγωγής. Ετσι λοιπόν αναλαμβάνει να μεταφέρει τα καταλληλότερα αρσενικά σε θηλυκά ή και το αντίθετο. «Ο Δήμος Σκύρου έχει έναν αρσενικό επιβήτορα στις σταβλικές εγκαταστάσεις της Λιναριάς όπου οι Σκυριανοί πάνε τα άλογά τους. Επίσης, στην φάρμα Κατσαρέλια - Σίμπσον λειτουργεί μονάδα αναπαραγωγής καθαρόαιμων σκυριανών και αυτό βοηθάει σημαντικά το έργο του συλλόγου μας» καταλήγει ο Νίκος Κρητικός.

Υιοθέτησε κι εσύ ένα
Ο σύλλογος δημιούργησε ένα πρόγραμμα υιοθεσίας σκυριανών αλόγων βάσει του οποίου, εξασφαλίζεται ένα σημαντικό μέρος της διατροφής τους. Ετσι λοιπόν η πλήρης υιοθεσία κοστίζει 500 ευρώ και ο ενδιαφερόμενος εκτός από την ενημέρωση και το πληροφοριακό υλικό που θα λαμβάνει δύο φορές το χρόνο, έχει τη δυνατότητα οποιαδήποτε στιγμή να δει το άλογο από κοντά στο νησί, να κάνει ιππασία και να ασχοληθεί ενεργά μαζί του. Υπάρχει και η λύση της μερικής υιοθεσίας με κόστος 275 ευρώ. Επιπλέον με χρηματοδότηση φίλων του συλλόγου πραγματοποιήθηκε η παραγωγή ωριαίου ντοκιμαντέρ για το σκυριανό άλογο και τις δράσεις του συλλόγου, το οποίο μπορεί οποιοσδήποτε να προμηθευτεί σε dvd. Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.skyrianhorsesociety.gr
«Είναι σαν παιδιά μου»
Αφησε πίσω την Αγγλία, τη χώρα που μεγάλωσε, τις σπουδές της στο θέατρο και το χορό, το μάστερ στην ψυχοθεραπεία, την επαγγελματική της ενασχόληση σε σωφρονιστικά ιδρύματα βοηθώντας ψυχωτικούς και σχιζοφρενείς κρατούμενους, για να «ρίξει άγκυρα» πριν από μια επταετία στη Σκύρο, αφιερώνοντας πλέον τη ζωή της στη φροντίδα και όχι μόνο των σκυριανών αλόγων.
Η Αμάντα Σίμπσον δεν συγκαταλέγεται στις κλασικές γυναικείες αγγλοσαξονικές φιγούρες. Αρκετά φιλική, πρόσχαρη, με αίσθηση του χιούμορ και ιδιαίτερα ομιλητική, όπως η ίδια λέει, είχε πολλά να μας διηγηθεί ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία, ξεναγώντας μας στον άγνωστο για πολλούς κόσμο των αλόγων και καταλήγοντας σε ένα «όνειρο ζωής»: τη δημιουργία ενός οργανωμένου χώρου ιππικής φροντίδας και ιππασίας, όπως κι έγινε, τη φάρμα «Στ. Κατσαρέλια – Α. Σίμπσον» στο Τραχύ με 28 καθαρόαιμα σκυριανά και δύο μεγαλόσωμα διαφορετικής ράτσας.
Η πρώτη της επαφή με τα άλογα ήλθε πριν ακόμη καλά - καλά περπατήσει, στα δύο της χρόνια. «Ηταν υπέροχη εμπειρία για μένα» περιγράφει με έμφαση η Αμάντα Σίμπσον και συνεχίζει: «Σε ηλικία πέντε ετών μετείχα σε αγώνες και στα οκτώ μου είχα το δικό μου άλογο αφού πρώτα είχα μάθει να το φροντίζω, να καθαρίζω τον στάβλο και φυσικά να κάνω οτιδήποτε είχε σχέση με αυτό. Σε camp με άλογα που μετείχα αργότερα, εκτός από μαθήματα ιππασίας, κάναμε κτηνιατρική, μαθαίναμε πως συμπεριφέρεται ένα άλογο και μετά δίναμε εξετάσεις. Ιππασία δεν σημαίνει, καβαλάω ένα άλογο και κάνω δύο βόλτες, αν και στην Ελλάδα μάλλον αυτό ισχύει».
Η περιποίηση των αλόγων δεν είναι εύκολη υπόθεση, απαιτεί μεγάλη φροντίδα και ολοκληρωτική αφοσίωση. «Κι αυτό έχει φυσική συνέπεια να μην μπορούμε ν’ απασχοληθούμε επαγγελματικά σε άλλες δραστηριότητες ούτε εγώ ούτε ο Στάθης που έχει εργαστήριο κεραμικής, βλέπετε έχουμε δώσει όλη μας την προσοχή και αγάπη σε αυτά. Ολα τα άλογα που μεγαλώνουν μαζί μας είναι σαν παιδιά μας, είναι υπέροχο να ζεις μαζί τους σε διαβάζουν, σε αντιλαμβάνονται από την αναπνοή σου είναι πανέξυπνα ζώα».
Και επειδή πολλά ακούγονται για επιδοτήσεις από το κράτος, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Αμάντα Σίμπσον και του Στάθη Κατσαρέλια. «Μετέχουμε ενεργά στο πρόγραμμα υιοθεσίας που ξεκίνησε η Ενωση Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου» εξηγεί η κ. Σίμπσον και συνεχίζει: «Ετσι λοιπόν έχουμε 6 σκυριανά στη φάρμα μας που έχουν υιοθετηθεί από ενδιαφερόμενους και αυτό συμβάλλει σημαντικά στην προσπάθειά μας. Το πρόγραμμα που ακολουθούμε στον τομέα της ιππικής δραστηριότητας μαζί με τον Στάθη, έχει «ως πρωταγωνιστές» τα παιδιά. Δουλεύουμε μαζί τους, τα μαθαίνουμε όχι μόνο να ιππεύουν, αλλά να φροντίζουν και να επικοινωνούν με τα άλογα, χτίζοντας μία ουσιαστική και βαθύτερη σχέση με αυτά. Αυτό βοηθάει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξή τους τονίζοντας συνάμα και την αυτοπεποίθησή τους. Επιπροσθέτως, προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τα τραυματισμένα ψυχικά άλογα, ανακτώντας και πάλι την σχέση εμπιστοσύνης τους με τον άνθρωπο».
«Η κούνια μου τ’ άλογα»
Τελευταίο σταθμό στη «ιππική μας διαδρομή», αποτέλεσε η φάρμα «ιπποτουρισμού» του Μανώλη Μαλαματίνη, ενός 43χρονου Σκυριανού που οι μνήμες από την παιδική του ηλικία είχαν «άρωμα αλόγου». Η εφηβεία μπορεί να τον βρήκε στη Θεσσαλονίκη, να σπούδασε ηλεκτρολόγος – ψυκτικός, να δούλεψε για αρκετά χρόνια στην Αθήνα με αρκετά καλό -όπως ο ίδιος λέει- μεροκάματο, όμως όταν έχεις μεγαλώσει με αυτή την «αλογίλα», όταν η κούνια σου είναι το άλογο, όταν από μικρός καλπάζεις ελεύθερα στη φύση κρατώντας χαλινάρια αντί για κουρσάκια, παριστάνοντας τον Ινδιάνο ή τον «μοναχικό κάουμποη», με τέτοια βιώματα πώς να ξεφύγεις Πώς να ξεκολλήσεις από αυτά τα υπέροχα ζώα Η αφήγησή του σε καθηλώνει, τόσο γλαφυρή, σχεδόν κινηματογραφική.
«Ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτής των σκυριανών αλόγων του Γουλανδρή, στη βίλα του στο νησί. Από τρεισήμισι χρονών έπαιζα μαζί τους, με έβαζε πάνω στον «Γιούτσο» και τον «Σιδέρη» όπως τα είχε ονομάσει και κάναμε βόλτα στην παραλία Ασπούς. Σε ηλικία έξι ετών μου πήρε δικό μου άλογο, δεν κοιμήθηκα από την αγωνία μου εκείνο το βράδυ περιμένοντας να ξημερώσει για να το ιππεύσω». Η ζωή του, άρρηκτα δεμένη με τα άλογα, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.
Σήμερα ο Μανώλης Μαλαματίνης στη φάρμα του στο Τραχύ με τα 7 στην πλειοψηφία τους ισπανικά άλογα και αρχηγό τον Ράμπο υποδέχεται οικογένειες, μικρά παιδιά, όσους δηλαδή θέλουν να μοιραστούν μαζί του την αίσθηση του καλπασμού, να γευθούν την απόλυτη ελευθερία μέσα από διαδρομές στη φύση ή και να ξεκινήσουν ακόμη από το βουνό φθάνοντας μετά από μια ώρα στη θάλασσα, δίπλα από το κύμα.
Στο κτήμα του δεν έχει σκυριανά παρά μόνο δύο ημίαιμα κι αυτό «γιατί δεν έχουν «μπέσα», σε βάζουν σε μπελάδες», όπως μας εξήγησε, είναι ατίθασα, απρόβλεπτα και δεν ενδείκνυνται για ιπποτουρισμό.
«Κάποτε είχα πάει βόλτα με σκυριανά, μία παπαδιά με τα παιδιά της. Επιστρέφοντας λοιπόν πίσω, τους περίμενε ο παπάς για να τους τραβήξει φωτογραφία, ορμάει με φόρα μπροστά τους, τον βλέπει το άλογο με τα ράσα, τρομάζει… ανάσκελα η παπαδιά στο έδαφος. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε, όμως λαχταρίσαμε όλοι μαζί της. Με τα ισπανικά που έχω ουδέποτε υπήρξε ατύχημα, είναι απολύτως ασφαλή για ιπποτουρισμό».
Η τουριστική σεζόν για τον ιπποτουρισμό ξεκινάει αρχές Ιουλίου και κορυφώνεται το Δεκαπενταύγουστο, 40 ημέρες περίπου ετησίως και αυτές δεν αρκούν ώστε να καλυφθούν τα έξοδα συντήρησης ενός ολόκληρου χρόνου. «Είναι πολλά τα έξοδα και ο χειμώνας δύσκολος», καταλήγει ο Μανώλης Μαλαματίνης και συμπληρώνει: «Προκειμένου λοιπόν να εξασφαλίσω την τροφή των αλόγων μου, νοικιάζω ένα κτήμα όπου οργώνω, θερίζω φτιάχνοντας μόνος μου το σανό, κάνω και τον ηλεκτρολόγο επιδιορθώνοντας διάφορα εργαλεία για να εξασφαλίσω τα προς το ζην. Βλέπετε δεν ασχολήθηκα με τον ιπποτουρισμό για να πλουτίσω, γιατί αν ήθελα κάτι τέτοιο θα έμενα στην Αθήνα».
Η καταγωγή του
Αν και υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω από την καταγωγή του, ωστόσο το σκυριανό αλογάκι συγκαταλέγεται σε μία από τις αυτόχθονες φυλές αλόγων που υπήρχαν κατά την αρχαιότητα σε όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε Αττική, Θάσο, Ρόδο και Μυτιλήνη. Είχε μεγαλύτερη διάπλαση από τη σημερινή, ενώ με την πάροδο των χρόνων κατέστη ακόμη πιο μικρόσωμο, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών διαβίωσής του στην Σκύρο. Σύμφωνα με απόψεις των Δημητριάδη 1929, Copland 1994 και Cothran 1997 τα σκυριανά άλογα συγγενεύουν με ορεσίβιες φυλές μικρόσωμων αλόγων (Ταρπάν), τα οποία μετανάστευσαν από την Αλάσκα κατά μήκος της Ασιατικής Ορεινής Αλυσίδας φθάνοντας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Το σκυριανό αλογάκι χαρακτηρίζεται από ένα σώμα ιδιαίτερα μυώδες και συμπαγές με εντυπωσιακή δύναμη έλξης, ισχυρή κράση και ζωηράδα. Η χαίτη του είναι μακριά και πλούσια, το χρώμα του έχει τις αποχρώσεις του καφεκόκκινου και σπανιότερα του λευκού, ενώ το ύψος του κυμαίνεται μεταξύ 90 και 115 εκατοστών. ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
«Είναι υπάκουα και σοφά με το δικό τους τρόπο, έχουν κατανόηση και ευαισθησία όπως οι γυναίκες αλλά και την αθωότητα ενός μικρού παιδιού. Τα άλογα διδάσκουν ειλικρίνεια και αυτό μας βοηθάει ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι».
Κάπως έτσι, ο διάσημος Αμερικανός «γητευτής των αλόγων» Φράνκλιν Λέβινσον περιγράφει τη σχέση του ανθρώπου με αυτό το υπέροχο είδος του ζωικού βασιλείου σε μία από τις συνεντεύξεις του.
Αποψη που ενστερνίζονται και οι «εν δυνάμει Σκυριανοί γητευτές» κάτοικοι πλέον της μυστηριακής -γεμάτης από ήρεμα βουνά και εξωκλήσια- Σκύρου που αφιερώνουν «ευλαβικά» τη ζωή τους στα σκυριανά και όχι μόνο άλογα. Αλλωστε η ιστορία του νησιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το όμορφο αυτό δώρο της μητέρας φύσης, που οι ρίζες του κρατούν από την αρχαιότητα.
Επισκεφθήκαμε τo νησί και ταξιδέψαμε στον κόσμο των σκυριανών αλόγων μέσα από την «τρυφερή ματιά τριών ανθρώπων» του Νίκου Κρητικού (προέδρου της Ενωσης Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου, της Αμάντα Σίμπσον εκπαιδεύτριας Ιππασίας και του Μανώλη Μαλαματίνη, ενός «μοναχικού κάουμποη» -όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του- που μέσω του ιπποτουρισμού, διατηρεί ζωντανό το όνειρό του «να καλπάζει αγέρωχα μαζί με οικογένειες και μικρά παιδιά στο βουνό».
Ονειρο ζωής
Μεγαλωμένος στην Αθήνα, παιδί της πόλης, με σπουδές στη γεωπονική σχολή έχοντας την ειδικότητα του ζωοτέχνη, ο Νίκος Κρητικός το 2006 παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Μαζί με την οικογένειά του αφήνει την πολύβουη πρωτεύουσα και την διαμόρφωση κήπων -επαγγελματική έως τότε ενασχόλησή του- και εγκαθίσταται μόνιμα στη Σκύρο, έχοντας ένα όνειρο: τη διατήρηση και φροντίδα των υπό εξαφάνιση σκυριανών αλόγων.
Ενα όνειρο που φώλιαζε για πολλά χρόνια μέσα του, «από τότε που ήταν ακόμη παιδί» όπως μας διηγείται. «Οταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου, σκυριανή στην καταγωγή, είχε ένα σπίτι στο νησί όπου περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές Ο γείτονάς μας εκείνη την εποχή είχε ένα σκυριανό άλογο μαζί με άλλα ζώα, οπότε εγώ αντί να πηγαίνω βόλτες ή να παίζω με τα υπόλοιπα παιδάκια επέλεγα να περνάω τον περισσότερο χρόνο μου με το άλογο και τα υπόλοιπα ζωάκια. Τότε λοιπόν είπα ότι αυτό που θα επιθυμούσα να κάνω στη ζωή μου ήταν να γυρίσω κάποια μέρα στη Σκύρο, να ζήσω για πάντα εδώ και να έχω το δικό μου άλογο. Οπως συνέβη δηλαδή, με τη διαφορά ότι πλέον έχω επτά αντί για ένα».
Η ίδρυση της Ενωσης Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου ακολουθεί μετά από λίγους μήνες, τον Ιούνιο του 2006, με μέλη φυσικά και νομικά πρόσωπα που έχουν σκυριανά αλογάκια από όλη την Ελλάδα και βασικό στόχο την καταγραφή, τήρηση γενεαλογικού βιβλίου, διάσωση και προώθηση της εν γένει ανάπτυξης των σκυριανών αλόγων.
Σε αυτό βοήθησε και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μέσω δύο επιδοτούμενων προγραμμάτων – δράσεων. «Το 2006 είχαμε καταγράψει στο νησί 101 άλογα, τώρα με τη δημιουργία του συλλόγου φθάσαμε αισίως τα 180, σχεδόν διπλασιάστηκε ο αριθμός τους» επισημαίνει ο κ. Κρητικός. Και σίγουρα δεν ήταν εύκολη υπόθεση αν αναλογιστεί κανείς ότι τα περισσότερα απ αυτά ζουν ελεύθερα στο όρος Κόχυλα, για τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο. Εκεί στο βουνό γινόταν και η ελεύθερη αναπαραγωγή τους, σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια που ελέγχεται, προκειμένου να επιτευχθεί η αύξηση και διατήρηση του πληθυσμού τους.
Οπως μας εξήγησε ο κ. Κρητικός… «οι Σκυριανοί τα άφηναν ελεύθερα το χειμώνα στο βουνό για να βρουν τροφή και να ζήσουν στο φυσικό βιότοπό τους έως ότου επιστρέψουν και πάλι πίσω τους θερινούς μήνες για να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά σε γεωργικές εργασίες καθώς τα συγκεκριμένα άλογα δεν ενδείκνυνται για ιπποτουρισμό ή ιππασία ενηλίκων μια και το βάρος που μπορεί να σηκώσουν είναι κατά προσέγγιση 50 κιλά».
Η γέννηση ενός σκυριανού αλόγου και η καταγραφή του δεν είναι απλή υπόθεση, αναφέρει ο Θανάσης Δαλακλίδης, γεωπόνος, υπάλληλος της ένωσης: «Από τη στιγμή που γεννιέται ένα σκυριανό άλογο εκριζώνουμε τρίχες και τις στέλνουμε στη Σκωτία σε ένα εξειδικευμένο κέντρο προκειμένου να καθοριστεί επακριβώς η ταυτότητά του (DNA), πιστοποιείται εγγράφως για να ακολουθήσει η καταγραφή του στο γενεαλογικό βιβλίο ώστε να ελεγχθεί μελλοντικά και η αναπαραγωγή του».
Η Ενωση ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία αναπαραγωγής. Ετσι λοιπόν αναλαμβάνει να μεταφέρει τα καταλληλότερα αρσενικά σε θηλυκά ή και το αντίθετο. «Ο Δήμος Σκύρου έχει έναν αρσενικό επιβήτορα στις σταβλικές εγκαταστάσεις της Λιναριάς όπου οι Σκυριανοί πάνε τα άλογά τους. Επίσης, στην φάρμα Κατσαρέλια - Σίμπσον λειτουργεί μονάδα αναπαραγωγής καθαρόαιμων σκυριανών και αυτό βοηθάει σημαντικά το έργο του συλλόγου μας» καταλήγει ο Νίκος Κρητικός.
Υιοθέτησε κι εσύ ένα
Ο σύλλογος δημιούργησε ένα πρόγραμμα υιοθεσίας σκυριανών αλόγων βάσει του οποίου, εξασφαλίζεται ένα σημαντικό μέρος της διατροφής τους. Ετσι λοιπόν η πλήρης υιοθεσία κοστίζει 500 ευρώ και ο ενδιαφερόμενος εκτός από την ενημέρωση και το πληροφοριακό υλικό που θα λαμβάνει δύο φορές το χρόνο, έχει τη δυνατότητα οποιαδήποτε στιγμή να δει το άλογο από κοντά στο νησί, να κάνει ιππασία και να ασχοληθεί ενεργά μαζί του. Υπάρχει και η λύση της μερικής υιοθεσίας με κόστος 275 ευρώ. Επιπλέον με χρηματοδότηση φίλων του συλλόγου πραγματοποιήθηκε η παραγωγή ωριαίου ντοκιμαντέρ για το σκυριανό άλογο και τις δράσεις του συλλόγου, το οποίο μπορεί οποιοσδήποτε να προμηθευτεί σε dvd. Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.skyrianhorsesociety.gr
«Είναι σαν παιδιά μου»
Αφησε πίσω την Αγγλία, τη χώρα που μεγάλωσε, τις σπουδές της στο θέατρο και το χορό, το μάστερ στην ψυχοθεραπεία, την επαγγελματική της ενασχόληση σε σωφρονιστικά ιδρύματα βοηθώντας ψυχωτικούς και σχιζοφρενείς κρατούμενους, για να «ρίξει άγκυρα» πριν από μια επταετία στη Σκύρο, αφιερώνοντας πλέον τη ζωή της στη φροντίδα και όχι μόνο των σκυριανών αλόγων.
Η Αμάντα Σίμπσον δεν συγκαταλέγεται στις κλασικές γυναικείες αγγλοσαξονικές φιγούρες. Αρκετά φιλική, πρόσχαρη, με αίσθηση του χιούμορ και ιδιαίτερα ομιλητική, όπως η ίδια λέει, είχε πολλά να μας διηγηθεί ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία, ξεναγώντας μας στον άγνωστο για πολλούς κόσμο των αλόγων και καταλήγοντας σε ένα «όνειρο ζωής»: τη δημιουργία ενός οργανωμένου χώρου ιππικής φροντίδας και ιππασίας, όπως κι έγινε, τη φάρμα «Στ. Κατσαρέλια – Α. Σίμπσον» στο Τραχύ με 28 καθαρόαιμα σκυριανά και δύο μεγαλόσωμα διαφορετικής ράτσας.
Η πρώτη της επαφή με τα άλογα ήλθε πριν ακόμη καλά - καλά περπατήσει, στα δύο της χρόνια. «Ηταν υπέροχη εμπειρία για μένα» περιγράφει με έμφαση η Αμάντα Σίμπσον και συνεχίζει: «Σε ηλικία πέντε ετών μετείχα σε αγώνες και στα οκτώ μου είχα το δικό μου άλογο αφού πρώτα είχα μάθει να το φροντίζω, να καθαρίζω τον στάβλο και φυσικά να κάνω οτιδήποτε είχε σχέση με αυτό. Σε camp με άλογα που μετείχα αργότερα, εκτός από μαθήματα ιππασίας, κάναμε κτηνιατρική, μαθαίναμε πως συμπεριφέρεται ένα άλογο και μετά δίναμε εξετάσεις. Ιππασία δεν σημαίνει, καβαλάω ένα άλογο και κάνω δύο βόλτες, αν και στην Ελλάδα μάλλον αυτό ισχύει».
Η περιποίηση των αλόγων δεν είναι εύκολη υπόθεση, απαιτεί μεγάλη φροντίδα και ολοκληρωτική αφοσίωση. «Κι αυτό έχει φυσική συνέπεια να μην μπορούμε ν’ απασχοληθούμε επαγγελματικά σε άλλες δραστηριότητες ούτε εγώ ούτε ο Στάθης που έχει εργαστήριο κεραμικής, βλέπετε έχουμε δώσει όλη μας την προσοχή και αγάπη σε αυτά. Ολα τα άλογα που μεγαλώνουν μαζί μας είναι σαν παιδιά μας, είναι υπέροχο να ζεις μαζί τους σε διαβάζουν, σε αντιλαμβάνονται από την αναπνοή σου είναι πανέξυπνα ζώα».
Και επειδή πολλά ακούγονται για επιδοτήσεις από το κράτος, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Αμάντα Σίμπσον και του Στάθη Κατσαρέλια. «Μετέχουμε ενεργά στο πρόγραμμα υιοθεσίας που ξεκίνησε η Ενωση Μικρόσωμης Φυλής Αλόγων Σκύρου» εξηγεί η κ. Σίμπσον και συνεχίζει: «Ετσι λοιπόν έχουμε 6 σκυριανά στη φάρμα μας που έχουν υιοθετηθεί από ενδιαφερόμενους και αυτό συμβάλλει σημαντικά στην προσπάθειά μας. Το πρόγραμμα που ακολουθούμε στον τομέα της ιππικής δραστηριότητας μαζί με τον Στάθη, έχει «ως πρωταγωνιστές» τα παιδιά. Δουλεύουμε μαζί τους, τα μαθαίνουμε όχι μόνο να ιππεύουν, αλλά να φροντίζουν και να επικοινωνούν με τα άλογα, χτίζοντας μία ουσιαστική και βαθύτερη σχέση με αυτά. Αυτό βοηθάει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξή τους τονίζοντας συνάμα και την αυτοπεποίθησή τους. Επιπροσθέτως, προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τα τραυματισμένα ψυχικά άλογα, ανακτώντας και πάλι την σχέση εμπιστοσύνης τους με τον άνθρωπο».
«Η κούνια μου τ’ άλογα»
Τελευταίο σταθμό στη «ιππική μας διαδρομή», αποτέλεσε η φάρμα «ιπποτουρισμού» του Μανώλη Μαλαματίνη, ενός 43χρονου Σκυριανού που οι μνήμες από την παιδική του ηλικία είχαν «άρωμα αλόγου». Η εφηβεία μπορεί να τον βρήκε στη Θεσσαλονίκη, να σπούδασε ηλεκτρολόγος – ψυκτικός, να δούλεψε για αρκετά χρόνια στην Αθήνα με αρκετά καλό -όπως ο ίδιος λέει- μεροκάματο, όμως όταν έχεις μεγαλώσει με αυτή την «αλογίλα», όταν η κούνια σου είναι το άλογο, όταν από μικρός καλπάζεις ελεύθερα στη φύση κρατώντας χαλινάρια αντί για κουρσάκια, παριστάνοντας τον Ινδιάνο ή τον «μοναχικό κάουμποη», με τέτοια βιώματα πώς να ξεφύγεις Πώς να ξεκολλήσεις από αυτά τα υπέροχα ζώα Η αφήγησή του σε καθηλώνει, τόσο γλαφυρή, σχεδόν κινηματογραφική.
«Ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτής των σκυριανών αλόγων του Γουλανδρή, στη βίλα του στο νησί. Από τρεισήμισι χρονών έπαιζα μαζί τους, με έβαζε πάνω στον «Γιούτσο» και τον «Σιδέρη» όπως τα είχε ονομάσει και κάναμε βόλτα στην παραλία Ασπούς. Σε ηλικία έξι ετών μου πήρε δικό μου άλογο, δεν κοιμήθηκα από την αγωνία μου εκείνο το βράδυ περιμένοντας να ξημερώσει για να το ιππεύσω». Η ζωή του, άρρηκτα δεμένη με τα άλογα, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.
Σήμερα ο Μανώλης Μαλαματίνης στη φάρμα του στο Τραχύ με τα 7 στην πλειοψηφία τους ισπανικά άλογα και αρχηγό τον Ράμπο υποδέχεται οικογένειες, μικρά παιδιά, όσους δηλαδή θέλουν να μοιραστούν μαζί του την αίσθηση του καλπασμού, να γευθούν την απόλυτη ελευθερία μέσα από διαδρομές στη φύση ή και να ξεκινήσουν ακόμη από το βουνό φθάνοντας μετά από μια ώρα στη θάλασσα, δίπλα από το κύμα.
Στο κτήμα του δεν έχει σκυριανά παρά μόνο δύο ημίαιμα κι αυτό «γιατί δεν έχουν «μπέσα», σε βάζουν σε μπελάδες», όπως μας εξήγησε, είναι ατίθασα, απρόβλεπτα και δεν ενδείκνυνται για ιπποτουρισμό.
«Κάποτε είχα πάει βόλτα με σκυριανά, μία παπαδιά με τα παιδιά της. Επιστρέφοντας λοιπόν πίσω, τους περίμενε ο παπάς για να τους τραβήξει φωτογραφία, ορμάει με φόρα μπροστά τους, τον βλέπει το άλογο με τα ράσα, τρομάζει… ανάσκελα η παπαδιά στο έδαφος. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε, όμως λαχταρίσαμε όλοι μαζί της. Με τα ισπανικά που έχω ουδέποτε υπήρξε ατύχημα, είναι απολύτως ασφαλή για ιπποτουρισμό».
Η τουριστική σεζόν για τον ιπποτουρισμό ξεκινάει αρχές Ιουλίου και κορυφώνεται το Δεκαπενταύγουστο, 40 ημέρες περίπου ετησίως και αυτές δεν αρκούν ώστε να καλυφθούν τα έξοδα συντήρησης ενός ολόκληρου χρόνου. «Είναι πολλά τα έξοδα και ο χειμώνας δύσκολος», καταλήγει ο Μανώλης Μαλαματίνης και συμπληρώνει: «Προκειμένου λοιπόν να εξασφαλίσω την τροφή των αλόγων μου, νοικιάζω ένα κτήμα όπου οργώνω, θερίζω φτιάχνοντας μόνος μου το σανό, κάνω και τον ηλεκτρολόγο επιδιορθώνοντας διάφορα εργαλεία για να εξασφαλίσω τα προς το ζην. Βλέπετε δεν ασχολήθηκα με τον ιπποτουρισμό για να πλουτίσω, γιατί αν ήθελα κάτι τέτοιο θα έμενα στην Αθήνα».
Η καταγωγή του
Αν και υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω από την καταγωγή του, ωστόσο το σκυριανό αλογάκι συγκαταλέγεται σε μία από τις αυτόχθονες φυλές αλόγων που υπήρχαν κατά την αρχαιότητα σε όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε Αττική, Θάσο, Ρόδο και Μυτιλήνη. Είχε μεγαλύτερη διάπλαση από τη σημερινή, ενώ με την πάροδο των χρόνων κατέστη ακόμη πιο μικρόσωμο, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών διαβίωσής του στην Σκύρο. Σύμφωνα με απόψεις των Δημητριάδη 1929, Copland 1994 και Cothran 1997 τα σκυριανά άλογα συγγενεύουν με ορεσίβιες φυλές μικρόσωμων αλόγων (Ταρπάν), τα οποία μετανάστευσαν από την Αλάσκα κατά μήκος της Ασιατικής Ορεινής Αλυσίδας φθάνοντας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Το σκυριανό αλογάκι χαρακτηρίζεται από ένα σώμα ιδιαίτερα μυώδες και συμπαγές με εντυπωσιακή δύναμη έλξης, ισχυρή κράση και ζωηράδα. Η χαίτη του είναι μακριά και πλούσια, το χρώμα του έχει τις αποχρώσεις του καφεκόκκινου και σπανιότερα του λευκού, ενώ το ύψος του κυμαίνεται μεταξύ 90 και 115 εκατοστών. ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δύο αργυροπελεκάνοι βρέθηκαν νεκροί στον Αμβρακικό
Είχαν σταλεί πριν λίγες μέρες από την Αίγινα
Συγκεκριμένα το πρώτο πτηνό, θηλυκό, βρέθηκε στην Πέρδικα Θεσπρωτίας και απεστάλη στις 12/8 και το δεύτερο, αρσενικό, βρέθηκε στη Σαλαώρα και απεστάλη στις 17/8.
Η νεκροτομή των δύο ζώων έδειξε τοξίκωση στα ζωτικά τους όργανα από άγνωστες μέχρι στιγμής αιτίες. Κρατήθηκε ιστός και σπλάχνα για διερεύνηση.«Η κατάσταση του Αμβρακικού κόλπου συνεχώς επιδεινώνεται κι αυτό είναι γεγονός άσχετα με το τι θα ήθελαν να πιστεύουν ή να διαδίδουν κάποιοι» τονίζει η εκπρόσωπος του ΕΚΠΑΖ για την Πρέβεζα Πέλλα Καλογήρου η οποία είναι το άτομο που παραλαμβάνει και φροντίζει τα άγρια πουλιά προετοιμάζοντάς τα για το ταξίδι προς την Αίγινα.
Το ΕΚΠΑΖ πάντως επικοινώνησε με τον Φορέα Διαχείρισης Αμβρακικού και ενημέρωσε για τα συμβάντα αυτά και ζητεί τη συνδρομή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ώστε να γίνει δειγματοληπτικός έλεγχος και να διερευνηθούν τα αίτια του φαινομένου.
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
Αναρτήθηκε από epirusgate
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010
Τα αδέσποτα της κρίσης
«Δεν προλαβαίνω να σας μιλήσω τώρα, μόλις με ειδοποίησαν για ένα εγκαταλειμμένο ροτβάιλερ στη Δωδεκανήσου και πρέπει να πάω να το μαζέψω». Από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, η Ισαβέλλα Μποτονάκη, πρόεδρος του φιλοζωικού σωματείου «Η Αγάπη», περιγράφει μία ακόμη συνηθισμένη ημέρα της. Η εγκατάλειψη ζώων τους καλοκαιρινούς μήνες αποτελεί ένα σύνηθες φαινόμενο, αλλά «ειδικά το φετινό καλοκαίρι τα περιστατικά έχουν αυξηθεί ραγδαία. Κάθε μέρα έχουμε 2-3 εγκαταλειμμένα ζώα στα όρια του νομού», σημειώνει.
Στις δασικές περιοχές του Σέιχ Σου, του Χορτιάτη και του Πανοράματος αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ο αριθμός των αδέσποτων ζώων που φέρουν λουρί - σημάδι πως κάποτε υπήρξαν οι καλύτεροι φίλοι ενός ανθρώπου - δείχνει να ακολουθεί το ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας. «Λίγο πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές ορισμένα κατοικίδια μετατρέπονται σε δυσβάσταχτο βάρος για τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι διαπιστώνουν πως δεν μπορούν να τα πάρουν μαζί τους και παράλληλα δε θέλουν ή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν προκειμένου να τα αφήσουν σε κάποιο ξενοδοχείο ζώων, όπου η διανυκτέρευση κυμαίνεται από 12-15 ευρώ την ημέρα», εξηγεί.
Μερίδιο ευθύνης στην αύξηση του αριθμού των αδέσποτων διεκδικεί, σύμφωνα με την ίδια, και η οικονομική ύφεση η οποία πλήττει το σύνολο σχεδόν των νοικοκυριών. Παράπλευρα «θύματα» της κρίσης σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τα κατοικίδια, με αποτέλεσμα συχνά να καταλήγουν από τη θαλπωρή ενός σπιτιού στους δρόμους της πόλης. «Αυτή η πρότερη άνετη κατάσταση στην οποία είχαν συνηθίσει συνήθως τους κοστίζει την ίδια τη ζωή τους, αφού τα περισσότερα δεν μπορούν να επιβιώσουν στους δρόμους, με αποτέλεσμα συχνά να παρασύρονται από οχήματα ή να αναπτύσσουν ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά», αναφέρει η κ. Μποτονάκη.
Ημίαιμα και ράτσας
Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα το γεγονός ότι ανάμεσα στα ημίαιμα εγκαταλειμμένα μπορεί κάποιος να βρει και αρκετά ζώα ράτσας, για τα οποία οι ιδιοκτήτες τους έχουν καταβάλει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό προκειμένου να τα αγοράσουν. Ροτβάιλερ, γκριφόν, αλλά και ορισμένα κυνηγετικά σκυλιά είναι μερικά από τα «επώνυμα» θύματα εγκατάλειψης λόγω του αυξημένου κόστους συντήρησής τους και άλλων παραγόντων.
Προληπτικά, μέσω της στείρωσης των ήδη υπαρχόντων αδέσποτων, προσπαθεί να λειτουργήσει ο Σύνδεσμος Προστασίας και Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων Ανατολικής Θεσσαλονίκης. «Από τις αρχές του καλοκαιριού έχουμε πραγματοποιήσει στειρώσεις σε 250 ζώα και περιθάλψαμε περίπου 3.300 ακόμη αδέσποτα. Παράλληλα προσπαθούμε να βρούμε αναδόχους προκειμένου ορισμένα από αυτά να βρεθούν ξανά σε μία φιλόξενη οικογένεια», δηλώνει ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Σταύρος Ζαμπέτογλου.
Ψάχνουν ιδιοκτήτη
Η είσοδος του pet shop του Κώστα Παρχαρίδη καλύπτεται από αγγελίες και φωτογραφίες με το «Ψιτ», τον «Μαξ», την «μπουμπού» και άλλα ταλαιπωρημένα και συχνά χτυπημένα ζώα που ψάχνουν έναν ιδιοκτήτη. «Κατά τη γνώμη μου δεν έχει να κάνει τόσο με την οικονομική κρίση ή το θέμα των διακοπών. Πρόκειται κυρίως για άτομα που αγοράζουν ένα ζώο χωρίς να έχουν συνείδηση ότι αυτό θα είναι μαζί τους για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Οταν για διάφορους λόγους τα βρίσκουν «σκούρα» καταλήγουν στην εύκολη λύση εγκαταλείποντας τα ζώα», μας λέει.
Είναι καλύτερα να μην είσαι γάτα στο Βέλγιο
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Σχέδιο μαζικής στείρωσης όλων των γατών, αρσενικών και θηλυκών, αδέσποτων και με ιδιοκτήτη, μελετά η κυβέρνηση του Βελγίου, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας. Προς το παρόν το μόνο που σώζει τα συμπαθή τετράποδα αιλουροειδή είναι η... οικονομική κρίση: τα σχετικά κονδύλια δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Σε ένα κράτος 10 εκατ. κατοίκων οι γάτες υπολογίζεται ότι υπερβαίνουν πλέον το 1 εκατομμύριο. Γι΄ αυτό οι Αρχές σκέπτονται να παρέμβουν δραστικά ώστε να μειώσουν το ενδεχόμενο ενός γατίσιου... υπερπληθυσμού.
«Λόγω της έλλειψης της σχετικής επιχορήγησης, δεν είναι ακόμη τίποτα σίγουρο» διευκρίνισε η Κάθριν Τερκλαβέρς, στέλεχος του υπουργείου Υγείας. Και άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει «ταξικός» διαχωρισμός στον ευνουχισμό, διότι θα διασωθούν όσα ζώα είναι «γαλαζοαίματα» και μάλιστα με τη «βούλα». «Σε περίπτωση που τελικώς εγκριθεί το πρόγραμμαθα στειρωθούν όλες οι γάτες της χώρας,πλην εκείνων που διαθέτουν πεντιγκρί (σ.σ.: το πιστοποιητικό γενεαλογικής καταγωγής κάθε ζώου)» τόνισε.
Αν τελικώς ψηφιστεί, το πρόγραμμα θα αρχίσει να εφαρμόζεται μέσα στο 2011 και θα ολοκληρωθεί το 2016, οπότε κι όλα τα αιλουροειδή της χώρας θα είναι «φακελωμένα». Στις θηλυκές γάτες θα γίνει χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών και της μήτρας, ενώ στους αρσενικούς γάτους θα γίνει ορχεκτομή.
«Η στείρωση θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση, αλλά αυτή τη στιγμή δεν διαθέτουμε τόσα χρήματα για να υλοποιήσουμε ένα τέτοιο πρόγραμμα.Η στείρωση κάθε γάτας κοστίζει 150 ευρώ» τονίζει ο Σεμπαστιάν ντε Γιονγκ, εκπρόσωπος της οργάνωσης «Sans Collier» («χωρίς Κολάρο»). Εντονες ήταν, όπως αναμενόταν, οι αντιδράσεις από τις ζωοφιλικές οργανώσεις, οι οποίες χαρακτήρισαν το σχέδιο «απαράδεκτο».
«Η απόφαση στείρωσης ενός οικόσιτου ζώου δεν πρέπει να ανήκει στο κράτος αλλά στον εκάστοτε ιδιοκτήτη του» σημειώνει η Μισέλ Βάντερμπος , πρόεδρος της Gaia, μιας βελγικής οργάνωσης για τα δικαιώματα των ζώων.
Παρόμοια μέτρα, με διαφορετικούς... αποδέκτες, έχουν πάρει άλλες δύο χώρες στην Ευρώπη. Η Ισπανία, όπου ο Δήμος της Βαρκελώνης έχει κηρύξει πόλεμο στα περιστέρια και αποφάσισε να θανατώσει τουλάχιστον το 25% του πληθυσμού, καθώς ο αριθμός τους είναι 10 φορές μεγαλύτερος απ΄ αυτόν που μπορεί να «σηκώσει» η πόλη. Και η Βρετανία, όπου οι υγειονομικές αρχές έχουν ξεκινήσει ένα πρόγραμμα αποδεκατισμού του γκρίζου «αμερικανού» σκίουρου. Οι γκρίζοι σκίουροι, που προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική και είναι πιο δυνατοί και ανθεκτικοί στις ασθένειες, τα τελευταία χρόνια σκοτώνουν τους κόκκινους «αδελφούς» τους, «ντόπιους» βρετανούς, οι οποίοι πλέον κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
«Λόγω της έλλειψης της σχετικής επιχορήγησης, δεν είναι ακόμη τίποτα σίγουρο» διευκρίνισε η Κάθριν Τερκλαβέρς, στέλεχος του υπουργείου Υγείας. Και άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει «ταξικός» διαχωρισμός στον ευνουχισμό, διότι θα διασωθούν όσα ζώα είναι «γαλαζοαίματα» και μάλιστα με τη «βούλα». «Σε περίπτωση που τελικώς εγκριθεί το πρόγραμμαθα στειρωθούν όλες οι γάτες της χώρας,πλην εκείνων που διαθέτουν πεντιγκρί (σ.σ.: το πιστοποιητικό γενεαλογικής καταγωγής κάθε ζώου)» τόνισε.
Αν τελικώς ψηφιστεί, το πρόγραμμα θα αρχίσει να εφαρμόζεται μέσα στο 2011 και θα ολοκληρωθεί το 2016, οπότε κι όλα τα αιλουροειδή της χώρας θα είναι «φακελωμένα». Στις θηλυκές γάτες θα γίνει χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών και της μήτρας, ενώ στους αρσενικούς γάτους θα γίνει ορχεκτομή.
«Η στείρωση θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση, αλλά αυτή τη στιγμή δεν διαθέτουμε τόσα χρήματα για να υλοποιήσουμε ένα τέτοιο πρόγραμμα.Η στείρωση κάθε γάτας κοστίζει 150 ευρώ» τονίζει ο Σεμπαστιάν ντε Γιονγκ, εκπρόσωπος της οργάνωσης «Sans Collier» («χωρίς Κολάρο»). Εντονες ήταν, όπως αναμενόταν, οι αντιδράσεις από τις ζωοφιλικές οργανώσεις, οι οποίες χαρακτήρισαν το σχέδιο «απαράδεκτο».
«Η απόφαση στείρωσης ενός οικόσιτου ζώου δεν πρέπει να ανήκει στο κράτος αλλά στον εκάστοτε ιδιοκτήτη του» σημειώνει η Μισέλ Βάντερμπος , πρόεδρος της Gaia, μιας βελγικής οργάνωσης για τα δικαιώματα των ζώων.
Παρόμοια μέτρα, με διαφορετικούς... αποδέκτες, έχουν πάρει άλλες δύο χώρες στην Ευρώπη. Η Ισπανία, όπου ο Δήμος της Βαρκελώνης έχει κηρύξει πόλεμο στα περιστέρια και αποφάσισε να θανατώσει τουλάχιστον το 25% του πληθυσμού, καθώς ο αριθμός τους είναι 10 φορές μεγαλύτερος απ΄ αυτόν που μπορεί να «σηκώσει» η πόλη. Και η Βρετανία, όπου οι υγειονομικές αρχές έχουν ξεκινήσει ένα πρόγραμμα αποδεκατισμού του γκρίζου «αμερικανού» σκίουρου. Οι γκρίζοι σκίουροι, που προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική και είναι πιο δυνατοί και ανθεκτικοί στις ασθένειες, τα τελευταία χρόνια σκοτώνουν τους κόκκινους «αδελφούς» τους, «ντόπιους» βρετανούς, οι οποίοι πλέον κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Τρίτη 17 Αυγούστου 2010
Ελληνοτουρκική συμμαχία για τα δελφίνια
Εκδήλωση διαμαρτυρίας για την αιχμαλωσία των δελφινιών και τη χρησιμοποίηση τους σε παραστάσεις επίδειξης πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από την Φιλοζωική Ομοσπονδία Τουρκίας σε συνεργασία με την Greenpeace.
Δύτες καταδύθηκαν στα νερά της θάλασσας του Μαρμαρά και με ειδικό μικρόφωνο διάβασαν κείμενο διαμαρτυρίας στο συγκεντρωμένο πλήθος.
«Επικρατεί ένα πολύ μεγάλο δράμα στα πάρκα των δελφινιών και θέλουμε να δείξουμε την αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτά… Αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση των δελφινιών που είναι σκλάβοι σε πισίνες. Όλα τα ζώα της θάλασσας ανήκουν στη θάλασσα, όχι σε ενυδρεία και πισίνες. Όλα αυτά τα πάρκα είναι αντίθετα με την διεθνή νομοθεσία για τα δικαιώματα των ζώων» τόνισαν οι Τούρκοι ακτιβιστές.
Την εκδήλωση υποστήριξε με μήνυμά της και η Συντονιστική Επιτροπή των Ελληνικών Φιλοζωικών Σωματείων, καθώς υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση για το ίδιο θέμα και στην Ελλάδα σε σχέση με το Δελφινάριο του Αττικού Πάρκου.
Το βασάνισαν στα Πάμφιλα Μυτιλήνης (VIDEO)
Για να καμαρώσουμε όλοι μας, εμείς οι απόγονοι με το ένδοξο παρελθόν! Να καμαρώσουμε για την ανύπαρκτη ευαισθησία μας, και για τη φρίκη που επιφυλάσσουμε στα άτυχα αυτά τετράποδα, που είναι του χεριού μας.
Για να νοιώσουμε υπερήφανοι για την κοινωνία, της οποίας και εμείς είμαστε κομμάτι… Αλήθεια… πως μπορούν κάποιοι και κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδηση, μετά από τέτοια και χειρότερα εγκλήματα;
Δεν θέλουμε να επεκταθούμε άλλο… Αλλά δεν ξέρουμε τι να ευχηθούμε… Αυτό το βασανισμένο ζώο πότε θα είναι πραγματικά τυχερό, αν τελικά καταφέρει να επιζήσει ή αν θα «φύγει» από αυτόν τον «υπέροχο» και «ένδοξο» τόπο, του οποίου οι κάτοικοι κατά πλειοψηφία δυστυχώς φέρονται τόσο βάναυσα στα ζωάκια βγάζοντας πάνω τους όλο τον κομπλεξισμό και την αίσθηση κατωτερότητας που τους χαρακτηρίζει.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των ανθρώπων που βρήκαν αυτό το βασανισμένο ζώο:
Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010
Δελφίνια έκαναν... βόλτα στο Θερμαϊκό
Δεκάδες Θεσσαλονικείς χάρηκαν μια διαφορετική όψη του... πολύπαθου Θερμαϊκού χτες, λίγο πριν πέσει ο ήλιος, όταν κοπάδι από τέσσερα δελφίνια έφτασε πολύ κοντά στο κρηπίδωμα της Παλιάς Παραλίας Θεσσαλονίκης. Τ
α δελφίνια για λίγα λεπτά της ώρας... έπαιξαν με τα χαρούμενα βλέμματα των περαστικών που μαζεύτηκαν κατά δεκάδες στην Παραλία και παρακολουθούσαν τις κινήσεις τους.
Μόλις έπεσε το σκοτάδι, τα δελφίνια απομακρύνθηκαν από τη... μυρωδιά της πόλης και συνέχισαν το «ταξίδι» τους στα ανοικτά του Θερμαϊκού.
«Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο. Δυο τρεις φορές τον τελευταίο μήνα κοπάδια δελφινιών πλησιάζουν πολύ κοντά την Παραλία της Θεσσαλονίκης.
Οι αιτίες για αυτό ποικίλλουν. Μπορεί να ακολούθούθσαν κάποιο πλοίο ή κανένα καΐκι και βρέθηκαν κοντά στην ακτή. Δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο να βρήκαν καθαρά νερά και να έφτασαν μέχρι την Παραλία. Αυτές τις ημέρες τα νερά του Θερμαϊκού είναι αρκετά καθαρά», είπε στον «Α» εκπρόσωπος του Λιμεναρχείου Θεσσαλονίκης. aggelioforos.gr
α δελφίνια για λίγα λεπτά της ώρας... έπαιξαν με τα χαρούμενα βλέμματα των περαστικών που μαζεύτηκαν κατά δεκάδες στην Παραλία και παρακολουθούσαν τις κινήσεις τους.
Μόλις έπεσε το σκοτάδι, τα δελφίνια απομακρύνθηκαν από τη... μυρωδιά της πόλης και συνέχισαν το «ταξίδι» τους στα ανοικτά του Θερμαϊκού.
«Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο. Δυο τρεις φορές τον τελευταίο μήνα κοπάδια δελφινιών πλησιάζουν πολύ κοντά την Παραλία της Θεσσαλονίκης.
Οι αιτίες για αυτό ποικίλλουν. Μπορεί να ακολούθούθσαν κάποιο πλοίο ή κανένα καΐκι και βρέθηκαν κοντά στην ακτή. Δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο να βρήκαν καθαρά νερά και να έφτασαν μέχρι την Παραλία. Αυτές τις ημέρες τα νερά του Θερμαϊκού είναι αρκετά καθαρά», είπε στον «Α» εκπρόσωπος του Λιμεναρχείου Θεσσαλονίκης. aggelioforos.gr
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010
«Ο Δρόμος του Δελφινιού»
Δεκάδες είναι μέχρι στιγμής οι παρατηρήσεις και καταγραφές, αλλά και η άμεση επικοινωνία με το πρόγραμμα «Ο Δρόμος του Δελφινιού» μέσω της σχετικής ιστοσελίδας,www.spotadolphin.gr, από ιστιοπλόους και ανθρώπους που ταξιδεύουν στις ελληνικές θάλασσες.
Εκτός από την αρκετά υψηλή δραστηριότητα που σημειώθηκε κυρίως από επαγγελματίες στη διάρκεια του χειμώνα, τις τελευταίες εβδομάδες και ειδικότερα στο πλαίσιο του 47ου Ράλλυ Αιγαίου, η συμμετοχή του κόσμου ήταν εξαιρετικά σημαντική. Πιο συγκεκριμένα σε ότι αφορά τη γεωγραφική κατανομή των δελφινιών στα ελληνικά πελάγη από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα:
Ρινοδέλφινα παρατηρήθηκαν ανατολικά της Σίφνου, νότια από την Πάρο και βορειοανατολικά της Αστυπάλαιας ενώ το διάστημα 16-24 Ιουλίου, οι 500 περίπου συμμετέχοντας στο Ράλλυ Αιγαίου, στα σκέλη Πάρος – Νίσυρος και Νίσυρος – Κουφονήσι, παρατήρησαν πολλά μικρά ρινοδελφινα σε αγέλες. Παράλληλα, εκτός του ιστιοπλοϊκού αγώνα, παρατηρήθηκαν στακτοδέλφινα στη Χαλκιδική.
Επιπλέον, 2 ρινοδέλφινα και 1 ζωνοδέλφινο εντόπισε στις αρχές Αυγούστου στα νερά του Ιουνίου το πλήρωμα του WIND Zantino και πρόσθεσε στη λίστα που βρίσκεται στην ιστοσελίδα www.spotadolphin.gr. Οι συγκεκριμένες παρατηρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της συμμετοχής του σκάφους της WIND στο Ράλλυ Ιονίου. Στον αγώνα, που πραγματοποιήθηκε 1-8 Αυγούστου με σταθμούς τα νησιά Κέρκυρα - Λευκάδα – Κεφαλονιά, το αμιγώς γυναικείο πλήρωμα και ο καπετάνιος Τάκης Στρούζας τερμάτισαν στην τρίτη θέση αγωνιστικών σκαφών ORCiA, κλείνοντας έτσι την καλοκαιρινή σεζόν με μια ακόμα διάκριση.
Η ανταπόκριση του κόσμου στην πρόσκληση του περιβαλλοντικού προγράμματος που δημιούργησε πέρσι ηWIND «Ο Δρόμος του Δελφινιού» - www.spotadolphin.gr, τόσο μέσω των αναφορών/παρατηρήσεων όσο και μέσω της έκφρασης ποικίλλων αποριών, αποτελεί ενθαρρυντικό δείγμα ουσιώδους προσπάθειας για την καταγραφή και προστασία των κητωδών που ζουν στις ελληνικές θάλασσες.
Σημειώνεται ότι από τις αρχές του 2010 έχουν παρατηρηθεί ζωνοδέλφινα στο Ακρωτήρι Χανίων, την Πρέβεζα, την Κύθνο και τον Σαρωνικό, ρινοδέλφινα στην Ίο και τη Φολέγανδρο και στακτοδέλφινα στη Σιθωνία. Οι πρόσφατες δολοφονίες δελφινιών που βρέθηκαν σκοτωμένα στην Αντίπαρο (2/6/2010) και τη Σάμο (14/5/2010), αναδεικνύουν τη σημασία συμμετοχής όλων μας στην προστασία τους.
To περιβαλλοντικό πρόγραμμα ο «Δρόμος του Δελφινιού» συστάθηκε από τη WIND Ελλάς το 2009. Με τη βοήθεια όλων μας, έχει στόχο να δημιουργήσει αρχείο καταγραφής παρατηρήσεων για τα 4 βασικά είδη δελφινιών που ζουν στη θαλάσσια περιοχή της χώρας μας, το κοινό δελφίνι, το ρινοδέλφινο, το ζωνοδέλφινο και το στακτοδέλφινο.
Παιχνιδιάρικα και φιλικά, συχνά τα δελφίνια στις θάλασσες μας προσεγγίζουν άφοβα τα διερχόμενα σκάφη προκειμένου να παρατηρήσουν τους ανθρώπους αλλά και να παίξουν με τα κύματα της πλώρης. Αν λοιπόν μας δοθεί μια τέτοια ευκαιρία, ας παρατηρήσουμε κι εμείς τα δελφίνια, καταγράφοντας κάποια απλά χαρακτηριστικά και συμβάλλοντας έτσι στην ακριβέστερη καταγραφή του πληθυσμού των δελφινιών στις ελληνικές θάλασσες αλλά και στην προστασία τους από τους κινδύνους που τα απειλούν.
Για όσους ταξιδεύουν στη θάλασσα το καλοκαίρι, είναι πολύ απλό να ακολουθήσουν τον «Δρόμο του Δελφινιού». Στο site www.spotadolphin.gr κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει βασικές πληροφορίες για τα δελφίνια καθώς και τη φόρμα καταγραφής των στοιχείων τους. Έχοντας ενημερωθεί, αρκεί κάποιος που θα δει δελφίνι να παρατηρήσει και να καταγράψει τα βασικά χαρακτηριστικά του και τη συμπεριφορά του ως προς το σκάφος. Στέλνοντας τη φόρμα παρατήρησης με φαξ ή συμπληρώνοντας τα στοιχεία online στοwww.spotadolphin.gr, βοηθάμε εύκολα και απλά την επιστημονική έρευνα για το αγαπημένο σε όλους μας είδος, το δελφίνι.
Εκτός από το site, η WIND έχει εκδώσει και ειδικό ενημερωτικό έντυπο για τον «Δρόμο του Δελφινιού» με ενσωματωμένη φόρμα παρατήρησης, το οποίο διανέμεται σε ιστιοπλοϊκούς ομίλους και λιμάνια.
Επιστημονικός Σύμβουλος και Συντονίστρια του προγράμματος «Δρόμος του Δελφινιού» είναι η Νίκη Διώγου, Περιβαλλοντολόγος - Ωκεανογράφος (M.Sc). Πρεσβευτής του προγράμματος ο «Δρόμος του Δελφινιού» στις ελληνικές θάλασσας είναι το σκάφος WIND ZANTINO (www.windzantino.gr).
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
Σε εξέλιξη η διαδικασία για τα αδέσποτα από το Δήμο Άρτας

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
Σφαγή καρχαριών στη Βραζιλία
Περισσότεροι από 300 χιλιάδες καρχαρίες έχουν θανατωθεί παράνομα στη Βραζιλία προκειμένου να καλυφθεί η ζήτηση στην Ασία για τα πτερύγιά τους που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της σούπας καρχαρία.
Το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Δικαιοσύνης στη Βραζιλία μήνυσε την εταιρεία εξαγωγής ψαριών "Siclo do Brasil Comercio" καθώς τη θεωρεί υπεύθυνη για τη σφαγή τουλάχιστον 300 χιλιάδων καρχαριών και για μαζική βλάβη στο οικοσύστημα. Μεταξύ άλλων κατηγορεί την εταιρεία ότι τα αλιευτικά της ψάρευαν τους καρχαρίες, τους έκοβαν τα πτερύγια, προκειμένου να τα εξάγουν παράνομα στην Ασία και στη συνέχεια πέταγαν τους καρχαρίες στη θάλασσα.
"Καθώς δεν μπορούμε να κοστολογήσουμε την αξία της ζωής υπολογίσαμε τις επιπτώσεις στο οικοσύστημα" δήλωσε ο επικεφαλής της περιβαλλοντικής οργάνωσης Κριστιάνο Πατσέκο.
"Πιστεύουμε ότι τα πτερύγια καρχαρία εξάγονται παράνομα μέσα σε κοντέινερς πιθανότατα από το λιμάνι Rio Grand do Sul" πρόσθεσε.
Η ζήτηση για πτερύγια καρχαρία έχει αυξηθεί κυρίως στην Κίνα καθώς σύμφωνα με αναλυτές παρατηρείται μια άνοδος της μεσαίας τάξης η οποία προσπαθεί να ακολουθήσει τις τάσεις που επιβάλλει η μόδα ακόμη και στο φαγητό.
Επίσης το πτερύγιο καρχαρία θεωρείται από πολλούς σαν αφροδισιακό με αποτέλεσμα η ιδιαίτερα αυξημένη ζήτηση να απειλεί σε πολλά μέρη με εξαφάνιση το συγκεκριμένο είδος, ενώ η ζημιά στο οικοσύστημα των ωκεανών είναι μεγάλη αν αναλογιστεί κανείς ότι ο καρχαρίας βρίσκεται στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας
Το υπουργείο Περιβάλλοντος της Βραζιλίας ανέφερε ότι πραγματοποίησε έλεγχο τον περασμένο Μάιο στην εταιρεία και βρήκε μεμονωμένα πτερύγια καρχαρία για τα οποία δεν υπήρχαν νόμιμα έγγραφα δικαιολογητικά.
"Πιστεύουμε ότι τα πτερύγια καρχαρία εξάγονται παράνομα μέσα σε κοντέινερς πιθανότατα από το λιμάνι Rio Grand do Sul" πρόσθεσε.
Η ζήτηση για πτερύγια καρχαρία έχει αυξηθεί κυρίως στην Κίνα καθώς σύμφωνα με αναλυτές παρατηρείται μια άνοδος της μεσαίας τάξης η οποία προσπαθεί να ακολουθήσει τις τάσεις που επιβάλλει η μόδα ακόμη και στο φαγητό.
Επίσης το πτερύγιο καρχαρία θεωρείται από πολλούς σαν αφροδισιακό με αποτέλεσμα η ιδιαίτερα αυξημένη ζήτηση να απειλεί σε πολλά μέρη με εξαφάνιση το συγκεκριμένο είδος, ενώ η ζημιά στο οικοσύστημα των ωκεανών είναι μεγάλη αν αναλογιστεί κανείς ότι ο καρχαρίας βρίσκεται στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας
Το υπουργείο Περιβάλλοντος της Βραζιλίας ανέφερε ότι πραγματοποίησε έλεγχο τον περασμένο Μάιο στην εταιρεία και βρήκε μεμονωμένα πτερύγια καρχαρία για τα οποία δεν υπήρχαν νόμιμα έγγραφα δικαιολογητικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)