Δήλωση του γραμματέα της Οργάνωσης Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς, Θέμη Δημητρακόπουλου, για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τα Ζώα
Σε εποχές όπου διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση της κοινωνίας και το επίπεδο ζωής και εργασίας όλων μας υποβαθμίζεται εξουθενωτικά, ακούγεται ίσως υπερβολικό και εξεζητημένο να υπερασπίζεται κανείς τα δικαιώματα στην επιβίωση και την ευζωία και των υπόλοιπων πλασμάτων του πλανήτη μας. Κι όμως… Η στάση μας απέναντι στα υπόλοιπα ζώα βρίσκεται, με κάποια έννοια, στην καρδιά της σημερινής πλανητικής οικονομικής, και όχι μόνο, κρίσης.
Γιατί αν δεχτούμε ότι στη φύση επικρατεί το «δίκαιο του ισχυρού» και άρα το είδος μας ως το ισχυρότερο έχει το δικαίωμα της κατά βούληση νομής των ζωικών πόρων, τότε γίνεται φανερό ότι το παιχνίδι είναι χαμένο για τα υπόλοιπα πλάσματα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Αλλά όχι μόνο: αποδεχόμενοι και εφαρμόζοντας στην καθημερινότητά μας το «δίκαιο του ισχυρού» στη σχέση μας με τα άλλα, τα «κατώτερα» ζώα, στην ουσία απεμπολούμε το ηθικό και πολιτικό μας δικαίωμα να το αμφισβητήσουμε απέναντι στους οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ισχυρούς του κόσμου ετούτου που, όπως αποδεικνύεται περίτρανα στην παρούσα βαθιά κρίση του καπιταλισμού, δεν διστάζουν να τσαλαπατήσουν όλους εμάς τους υπόλοιπους προκειμένου να επιβάλουν την εξουσία τους στις ζωές μας (όμως σκεφτείτε: μήπως κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο, έστω ασυνείδητα, επιβάλλοντας την εξουσία μας στις ζωές των άλλων πλασμάτων-συγκατοίκων μας στη Γη;).
Η κρίση που βιώνουμε πλανητικά, κι όχι μόνο στη χώρα μας, δεν πρόκειται να ξεπεραστεί όσο δεν αλλάζει ριζικά το αδιέξοδο καταναλωτικό μοντέλο που έχει επιβληθεί στις δυτικές κοινωνίες, φιλοδοξώντας μάλιστα μέσω της παγκοσμιοποίησης να εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη, και το οποίο βασίζεται στην αντίληψη ότι οι άνθρωποι, ως περιούσιο είδος, δικαιούνται να εκμεταλλεύονται ανεξέλεγκτα τα υπόλοιπα ζωικά είδη και τον πλανήτη.
Όσο αρνούμαστε να δούμε ότι το ζήτημα της στάσης μας απέναντι στα υπόλοιπα ζώα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό κι όχι ζήτημα ζωοφιλίας, όσο κεντρικές αξίες του σημερινού κόσμου εξακολουθούν να είναι η επιβολή και η απληστία των δυνατών απέναντι στους αδύναμους –όπου, στους αδύναμους, περιλαμβάνονται φυσικά και τα υπόλοιπα ζωικά είδη– κρίσεις σαν τη σημερινή θα ξεσπάνε όλο και πιο συχνά και με ολοένα μεγαλύτερη ένταση.
Σε εποχές όπου διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση της κοινωνίας και το επίπεδο ζωής και εργασίας όλων μας υποβαθμίζεται εξουθενωτικά, ακούγεται ίσως υπερβολικό και εξεζητημένο να υπερασπίζεται κανείς τα δικαιώματα στην επιβίωση και την ευζωία και των υπόλοιπων πλασμάτων του πλανήτη μας. Κι όμως… Η στάση μας απέναντι στα υπόλοιπα ζώα βρίσκεται, με κάποια έννοια, στην καρδιά της σημερινής πλανητικής οικονομικής, και όχι μόνο, κρίσης.
Γιατί αν δεχτούμε ότι στη φύση επικρατεί το «δίκαιο του ισχυρού» και άρα το είδος μας ως το ισχυρότερο έχει το δικαίωμα της κατά βούληση νομής των ζωικών πόρων, τότε γίνεται φανερό ότι το παιχνίδι είναι χαμένο για τα υπόλοιπα πλάσματα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Αλλά όχι μόνο: αποδεχόμενοι και εφαρμόζοντας στην καθημερινότητά μας το «δίκαιο του ισχυρού» στη σχέση μας με τα άλλα, τα «κατώτερα» ζώα, στην ουσία απεμπολούμε το ηθικό και πολιτικό μας δικαίωμα να το αμφισβητήσουμε απέναντι στους οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ισχυρούς του κόσμου ετούτου που, όπως αποδεικνύεται περίτρανα στην παρούσα βαθιά κρίση του καπιταλισμού, δεν διστάζουν να τσαλαπατήσουν όλους εμάς τους υπόλοιπους προκειμένου να επιβάλουν την εξουσία τους στις ζωές μας (όμως σκεφτείτε: μήπως κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο, έστω ασυνείδητα, επιβάλλοντας την εξουσία μας στις ζωές των άλλων πλασμάτων-συγκατοίκων μας στη Γη;).
Η κρίση που βιώνουμε πλανητικά, κι όχι μόνο στη χώρα μας, δεν πρόκειται να ξεπεραστεί όσο δεν αλλάζει ριζικά το αδιέξοδο καταναλωτικό μοντέλο που έχει επιβληθεί στις δυτικές κοινωνίες, φιλοδοξώντας μάλιστα μέσω της παγκοσμιοποίησης να εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη, και το οποίο βασίζεται στην αντίληψη ότι οι άνθρωποι, ως περιούσιο είδος, δικαιούνται να εκμεταλλεύονται ανεξέλεγκτα τα υπόλοιπα ζωικά είδη και τον πλανήτη.
Όσο αρνούμαστε να δούμε ότι το ζήτημα της στάσης μας απέναντι στα υπόλοιπα ζώα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό κι όχι ζήτημα ζωοφιλίας, όσο κεντρικές αξίες του σημερινού κόσμου εξακολουθούν να είναι η επιβολή και η απληστία των δυνατών απέναντι στους αδύναμους –όπου, στους αδύναμους, περιλαμβάνονται φυσικά και τα υπόλοιπα ζωικά είδη– κρίσεις σαν τη σημερινή θα ξεσπάνε όλο και πιο συχνά και με ολοένα μεγαλύτερη ένταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε την άποψή σας!